-
1 pardon
['pɑːdn] 1. n ( JUR)ułaskawienie nt2. vtperson wybaczać (wybaczyć perf) +dat; sin, error wybaczać (wybaczyć perf); ( JUR) ułaskawiać (ułaskawić perf)pardon me!, I beg your pardon! — przepraszam!
(I beg your) pardon?, (US) pardon me? — słucham?
* * *1. verb1) (to forgive: Pardon my asking, but can you help me?) wybaczyć, przepraszać2) (to free (from prison, punishment etc): The king pardoned the prisoners.) przebaczyć2. noun1) (forgiveness: He prayed for pardon for his wickedness.) przebaczenie2) (a (document) freeing from prison or punishment: He was granted a pardon.) amnestia, ułaskawienie3. interjection(used to indicate that one has not heard properly what was said: Pardon? Could you repeat that last sentence?) Słucham?- I beg your pardon
- pardon me -
2 forgive
[fə'gɪv]to forgive sb for sth — wybaczyć ( perf) komuś coś
to forgive sb for doing sth — wybaczyć ( perf) komuś, że coś zrobił
forgive my ignorance, but … — proszę wybaczyć moją niewiedzę, lecz …
they could be forgiven for thinking that … — można im wybaczyć, iż myśleli, że…
* * *[fə'ɡiv]past tense - forgave; verb1) (to stop being angry with (someone who has done something wrong): He forgave her for stealing his watch.) przebaczyć2) (to stop being angry about (something that someone has done): He forgave her angry words.) wybaczyć•- forgiving -
3 excuse
1. [ɪks'kjuːs] n( justification) usprawiedliwienie nt, wytłumaczenie nt; ( untrue) wymówka f; ( reason (not) to do sth) pretekst m2. [ɪks'kjuːz] vt( justify) usprawiedliwiać (usprawiedliwić perf), tłumaczyć (wytłumaczyć perf); ( forgive) wybaczać (wybaczyć perf)to excuse sb from doing sth — zwalniać (zwolnić perf) kogoś z robienia czegoś
if you will excuse me — jeśli Pan/Pani pozwoli
to excuse o.s. for sth/for doing sth — tłumaczyć się (wytłumaczyć się perf) z czegoś/ze zrobienia czegoś
* * *1. [ik'skju:z] verb1) (to forgive or pardon: Excuse me - can you tell me the time?; I'll excuse your carelessness this time.) wybaczać2) (to free (someone) from a task, duty etc: May I be excused from writing this essay?) zwolnić2. [ik'skju:s] noun(a reason (given by oneself) for being excused, or a reason for excusing: He has no excuse for being so late.) wytłumaczenie, usprawiedliwienie
См. также в других словарях:
wybaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybaczaćam, wybaczaća, wybaczaćają, wybaczaćany {{/stl 8}}– wybaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wybaczaćczę, wybaczaćczy, wybaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} darować winy; przebaczać, przestawać żądać od kogoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybaczać — → wybaczyć … Słownik języka polskiego
wybaczyć — dk VIb, wybaczyćczę, wybaczyćczysz, wybaczyćbacz, wybaczyćczył, wybaczyćczony wybaczać ndk I, wybaczyćam, wybaczyćasz, wybaczyćają, wybaczyćaj, wybaczyćał, wybaczyćany «darować komuś winę; przebaczyć» Wybaczał dziecku każde przewinienie. Wybaczyć … Słownik języka polskiego
